یک صدای جدید

توی دنیای موسیقی فارسی این روزها که هر چرت و پرتی رو میشه به اسم نوآوری – با حفظ احترام به افراد و خواننده‌ها و صداهایی که به واقع نوآوری و خاص هستن- به خورد بشر بی‌نوا داد هنوز میشه با یک صدای لطیف هم چهره شد. صدایی که شاید برای دهه پنجاهی‌ها و اوایل دهه شصتی‌ها جذابیتی خاص داشته باشه. صدایی که یادآور موسیقی روان دهه شصت و هفتاد اون ور آبی باشه که به هزار سختی می‌شد یه کاست ازش گیر اورد و گوش داد و مدام عقب و جلوش کرد. یه تک آهنگ حتی…

داریوش اقدامی یکی از اون خواننده‌ها هست. نوای صداش تفاوت ویژه‌ای با خواننده‌های بنال 10 سال اخیر داره. خواننده‌هایی که اول از همه باید سر تا پای معشوق گذشته رو از بالا تا پایین بشورن و یا چنان نال بزنن که آدم عقش بگیره! یه صدای لطیف که روی تک‌آهنگ‌هایی که خونده خوب میشینه. نرمی صداش بی‌شباهت با حسین‌الجسمی، خواننده عرب نیست. البته از نظر ابعاد هم شباهت خاصی به گذشته نه چندان دور الجسمی داره. اگر داریوش اقدامی قدر خودش رو بدونه و بتونه همین‌جور که خوب شروع کرده ادامه بده، میشه امید داشتن یک صدای متفاوت رو در این کلکسیون موسیقیایی شبیه هم که باهاش روبرو هستیم داشته باشیم. هرچند سبک و سیاقش هم زیاد متفاوت نباشه، اما این صدای خاصش هست که متفاوت از بقیه جلوه می‌کندش. تا حالا دو سه تا تک آهنگ از اقدامی منتشر شده که اینجا آهنگ به دادم برس رو براتون به اشتراک می‌ذارم…