داریوش رفیعی از اون خوانندگانی هست که بیشتر از خودش، ترانهها و نغمهها و تصنیفهاش مثل آب و هوا برای هر ایرانی آشناست. تصنیفهایی که در طول بیش از ۵۰ سال اخیر بارها و بارها بازخوانی شدن و حال و هوای زندگی ما و چند نسل پیشتر از ما رو رنگ و بو بخشیدن و نوستالژی ایرانی رو تصویرسازی کردند. اصلا وقتی به لیست ترانههای داریوش رفیعی نظر میندازی نمیتونی تصور کنی همه اون نغمهها، اورجینالش از این خواننده خوشصداست. اگر آشنایی کمی با موسیقی و بیوگرافی خوانندگان معاصر داشته باشی فکر میکنی که حتما این همه، ثمره چند دهه کار موسیقیایی داریوش رفیعی بوده. ولی حتما حسابی شوکه میشی، وقتی که میبینی داریوش رفیعی، خواننده جوانمرگ معاصر در سن ۳۱ سالگی اون هم به تراژدیکترین شکل ممکن دیده از جهان فرو بسته… سنی که شاید خیلی از ماها توی این سالهای اخیر هنوز خودمون رو پیدا هم نکرده باشیم! حیات داریوش رفیعی رو شاید بتونیم MP3ترین زندگی یک هنرمند موسیقی ایران بدونیم. داریوش رفیعی به تعبیر دوستی، غنچه ناشکفتهای بود که پرپر شد، اما عطر دلانگیزترین گلهای باغ حیات انسانی رو داشته و هنوز که هنوز است دارد…